26 juli: Ben Nevis en Fort William

We verlaten vandaag ons appartementje in Kinlochleven en reizen door naar Fort William. Slechts een ritje van 40km, maar vanuit Fort William zitten we morgen op de ideale vertrekplaats richting Skye.

In de buurt van Fort William is er ook wel heel wat te zien.

We starten met een ritje op de kabelbaan naar Aonach Mòr, dat is een bergtop naast de Ben Nevis. Ben Nevis is met z’n 1345m de hoogste berg van Groot-Brittanië. Ik had ergens gelezen dat Ben Nevis 355 dagen op een jaar in de wolken ligt. En ja hoor… we kunnen deze statistiek in ieder geval bevestigen. We nemen de kabelbaan naar boven en stappen een klein eindje naar een uitkijkpunt, maar eigenlijk is er niet zo heel veel te zien omwille van de lage bewolking. We lunchen nog boven in The Snowgoose Restaurant aan het bergstation van de kabelbaan. Nadien pendelen we weer naar beneden. In de afdaling zien we enkele mountainbikers bezig met een indrukwekkende downhill.

Voor de namiddag hadden we een wandeling naar de Steal Falls gepland. Het weer is een beetje kwakkel, maar al bij al best nog ok. Af en toe een kleine regenbui, maar niks wat een regenjas niet kan oplossen. Een half uurtje moeten we met de auto langs ontelbare bochtjes en steile heuveltjes over een “single-track road”. Dat is een smal weggetje van de breedte van slechts 1 auto. Regelmatig zijn er uitwijkstrookjes. Helemaal naar de zin van onze chauffeur 😉
Aan het einde van de weg beginnen we aan de wandeling naar de Steal Falls. Zoals de vorige wandelingen is het een stenen pad met afwisselend gemakkelijke en iets lastigere stukken. Op een tochtje van 2km stijgen we zo’n 150 meter. Best te doen. Aan het einde van de wandeling worden we getrakteerd op een prachtig zicht met de waterval in een soort van bergkom. Na de nodige tijd voor foto’s keren we langs dezelfde pad terug naar de auto.

Via dezelfde single-track road rijden we terug naar Fort William en melden we ons bij de B&B. Een supervriendelijke dame ontvangt ons en wijst ons de superpropere kamer. Prima keuze, Braeburn Guest House.

Na een kleine rustpauze bezoeken we nog kort Neptune’s Staircase. Een trap van 8 sluizen over een afstand van 450 meter. De boten overbruggen hiermee een hoogte van 20 meter.

Daarna zoeken we in Fort William centrum nog iets om te eten. In het vijfde restaurant is er eindelijk een tafeltje vrij. Fort William blijkt een bijzonder drukke plaats. Ik waag me voor de eerste keer aan een bordje Haggis, en eerlijk… dat valt best mee van smaak.

Nu nog even de auto laden, want morgen staat er weer een stevige rit op ons programma.