12 mei: Bonifacio en Cauria

Vandaag verlaten we Porto-Vecchio. De wekker staat redelijk op tijd, want we moeten onze valiezen nog pakken en we willen om 10u doorrijden. Maar oei oei oei… wat zijn we stijf van gisteren. Dat is geen verrassing zeker. Eens we in gang zijn gaat het wel, maar als we een tijdje gezeten hebben is het eventjes lastig om terug recht te staan en te wandelen.

Alles geraakt gemakkelijk ingepakt en we nemen nog rustig de tijd voor een uitgebreid ontbijt in de tuin van het hotel.

Wanneer we vertrekken begint het te regenen, en tijdens de rit naar Bonifacio krijgen we toch een serieuze regenbui. Maar eens we een parkeerplaats hebben gevonden stopt het wonderwel met regenen. Bomma Essen ging kaarsjes branden, en die hebben toch weer wonderen verricht.

We kuieren een uur of twee door Bonifacio. Eerst langs de witte krijtrotsen. We hebben dan een mooi uitzicht op het stadje dat boven op de kliffen gebouwd is. Mooi, maar niet zonder risico aangezien de kliffen in de loop der jaren beginnen afbrokkelen.
Wanneer we langs de poort van de burcht het stadje binnengaan, ontdekken we een levendig oud stadje met kleine straatjes, veel winkeltjes en een zeer bijzonder kerkhof. Die ene foto met kleine huisjes zijn eigenlijk grafhuisjes van families. In elk huisje liggen tot 8 mensen uit 1 familie begraven. Een bijzondere plaats.

Rond 14u zijn we terug aan de parking en zetten we koers richting stopplaats nummer twee: de Menhirs van Cauria. Dit is een archeologische site waar je een wandelingetje kan maken naar een aantal menhirs en een dolmen. Tijdens het gemakkelijke wandelingetje komen we ook enkele oude dikke kurk-eiken tegen. Wat zijn dat mooie bomen met een prachtige grillige vorm.

Na de stop in Cauria moeten we nog 100km rijden tot in Ajaccio. Hier is ons hotel voor vanavond. Voor die 100km hebben we wel meer dan 2 uur nodig. Het is niet normaal hoe veel bochten die Corsicanen in hun wegen hebben gemaakt. Het lijkt wel eindeloos te duren, die autoritten.