15 mei: Gorges de la Spelunca

We maken ons ontbijt weer zelf. Daarna de grote opkuis van onze studio, want zelfs na 2 nachten heb je toch flink wat rommel terug in te pakken.
Rond half elf tanken we eventjes en zetten we koers naar Calamaccioli, hoger in de bergen.

We houden het rustig vandaag, want morgen staat er weer een pittige wandeling op het programma.

Rustig wil niet zeggen dat we helemaal niets gaan doen. We doen een gemakkelijk wandelingetje van 5km door de Spelunca kloof. De kloof verbindt eigenlijk twee dorpjes: Ota en Evisa. Maar door een zware storm in 2023 is de wandelpad halverwege afgesloten wegens te veel puin en brokstukken. We wandelen tot waar het is toegelaten, tot aan de Pont de Zaglia. Dat is een klein, maar mooi bruggetje uit 1797. We nemen rustig de tijd om foto’s te nemen. Een waterval en een oude brug zijn ideale onderwerp om te experimenteren met sluitertijd en andere instellingen van onze camera.

We lunchen op de stenen aan het riviertje. De overschot van de pizza’s van gisterenavond smaken ook koud nog altijd lekker.

Rond een uur of drie zijn we terug aan de auto en beginnen we aan een ritje van 1,5 uur richting Calamaccioli. Onderweg passeren we “Furesta d’Aitone”. Een bijzonder knap bos met extreem hoge, kaarsrechte dennen: Pin Lariciu. We stoppen even om wat rond te kijken, en jawel… wie horen we weer? De koekoek!
Ook zien we veel sporen van zwijnen. De grond ligt er op vele plaatsen helemaal omgewoeld.

Wanneer we het bos uit zijn naderen we de Col de Vergio met bovenaan de col een gigantisch beeld van Christus Koning.

Tijdens de afdaling van de col houden we ons bezig met de rijke dierenwereld. Langs de kant van de weg lopen er koeien, zwijnen en we spotten verschillende keren een Rode Wouw. Die is helaas moeilijk op foto vast te leggen.

Ons hotel voor vanavond is Casa Vanella. Een vriendelijke Corsicaanse man runt hier de zaak. Hij maakt voor ons een heerlijke, stevige maaltijd met lokale producten. We dineren met alle gasten samen aan een lange tafel. Het gesprek is voor ons vaak moeilijk te volgen. We zijn de enige niet-Franstaligen aan de tafel.

En nu… op tijd onder de wol, want morgen proberen we de wandeling naar Lac de Nino te volbrengen. Een tocht van 14km en 850 hoogtemeter. Of het gaat lukken zien we wel. Onze fysieke conditie en ook het weer zullen we moeten afwachten.