16 mei: Lac de Nino

Het was een moeilijke afweging vandaag. We willen per se naar Lac de Nino. Iedereen is er enthousiast over. Er is een kortere steile wandeling en een langere minder steile. We kiezen na veel wikken en wegen voor de lange. Achteraf blijkt dit een prima keuze.

We staan goed op tijd op, en veel inpakwerk hebben we niet van 1 nacht. Dus goed op tijd zitten we aan het ontbijt.

Rond half tien staan we geparkeerd aan het begin van de (lange) wandeling. Onze gps geeft een route van 14km met een slordige 850 hoogtemeters. Maar het profiel van de wandeling toont aan dat de klim zeer gelijkmatig gaat: over een lengte van een dikke 7km 850 stijgen geeft een gemiddeld stijgingspercentage van 12%. We zien het helemaal zitten.

De klim gaat niet al te steil, ik voel al snel dat dit soort klim mij veel beter ligt dan de steile klauterpartijen over de rotsen. De wandeling vordert naar wens.

Onderweg naar boven passeren we nog een soort van beukenbos op 1500m hoogte. De oeroude, dikke beukenbomen trotseren hier weer en wind. Sommige zien er half dood uit, anderen leven dapper voort op een half uitgeholde stam. Bijzonder.

Als we na een kleine 8km de top bereiken zien we voor het eerst Lac de Nino. Wauw. Dit uitzicht is époustouflant, zoals ze hier zouden zeggen (adembenemend).

Iets voor twee bereiken we onze bestemming, en ploffen we neer op een grote steen voor onze lunch. We hadden deze ochtend een lunchpakket gekocht van de gastheer van Casa Vanella. Een heerlijk pakketje met broodjes, geitenkaas en gerookte worst, salade met rijst mais avocado en tonijn, appel peer en chocolade. Het smaakt heerlijk na onze klim.

Eigenlijk willen we hier niet weg. We zitten goed, het uitzicht is prachtig en de temperatuur is ideaal. Toch zien we ander weer opkomen.
Dikke wolken lijken zich klaar te maken om ons pretje te verstoren. We beginnen dus toch maar aan de afdaling vooraleer het weer hier omslaat.

Echter… onze zorg was nergens voor nodig. Wanneer we aan de rand van de wolken komen, blijken ze helemaal niet zo grellig en kunnen we gemakkelijk onze afdaling inzetten. Enkele tientallen meters lager is er van die wolken al geen sprake meer.

Aan dieren ook weer geen gebrek vandaag: opnieuw speelt een koekoek zijn gekende liedje, we ontmoeten verschillende groepjes met koeien onderweg, we horen zwijnen knorren in de bossen, aan de kleine beukenbosjes vlakbij het meer zien we enkele kleine zangvogeltjes en opnieuw demonstreert een Rode Woud voor onze neus zijn vliegkunsten.

Na een lange maar indrukwekkende wandeling komen we rond 17u45 terug aan de auto. We zijn dan 8u onderweg geweest. Onze gps telt 15,5km en maar liefst 992 hoogtemeters. Een prestatie om trots op te zijn, maar ook niet dat we het gevoel hebben dat we over onze grenzen zijn geweest.

Onze verblijfplaats voor vanavond ligt in Corte. Dat is nog een uurtje rijden via de Kloof de la Ruda. Een hele knappe rotskloof waar het autoweggetje doorheen slingert. Uiteraard weer met belachelijk veel bochten.

Rond 19u komen de aan in Chambres d'hôtes A Chjusellina. Een grote, ruime B&B aan een boerderij. We genieten hier van een heerlijk diner volledig gemaakt op basis van hun eigen producten: kaasbeignets als voorgerecht, kalfsstoofvlees met polenta als hoofdgerecht en kaas met vijgenconfituur als dessert. En uiteraard mag een Myrte likeur als digestive niet ontbreken. Dat smaakt ongelooflijk lekker na een dag als vandaag.

Ik moet wel toegeven… als we na het eten moeten rechtstaan en naar de kamer stappen doen onze spieren nu wel echt zeer. We zullen weer lekker stijf zijn morgenvroeg.