13 aug: Hete grond in Mývatn

We nemen vandaag afscheid van de prachtige Stóravík cottage en zetten koers naar het noorden.

Vandaag geen grindwegen of off-road toestanden, wel een goeie hoofdweg en in full speed richting Mývatn. De weg slingert over de zoveelste gigantische lava vlakte, maar dat verveelt niet. Iedere vlakte is anders en bij iedere vlakte zijn we onder de indruk van de immense omvang. 

180 km later komen we aan in Mývatn. Wanneer we uitstappen op de parking van de supermarkt ontdekken we de gevreesde kleine vliegjes. Ze worden “midges” genoemd, ze doen helemaal niks maar zijn enorm irritant. Mý is het ijslandse woord voor midge en Vatn is het IJslands voor meer. Dus helemaal onlogisch is het allemaal niet. Soit… moet wel gezegd, die kleine monstertjes zijn enorm irritant. Ze kruipen liefst in je ogen, neus, mond of oren en ze zijn met heel veel. Thijs wordt er helemaal knettergek van. Gelukkig hadden we van die netjes bij om over je hoofd te trekken (lagen nog in de kast van onze eerste reis naar Lapland/Noorwegen). Het ziet er super belachelijk uit, maar we zijn hier in de streek niet de enigen die ze gebruiken. 

Onze eerste activiteit na de autorit is een bezoekje aan Hverir, een geothermale plek met kokende modderpoelen en fumaroles. Wel knap om te zien, maar stinken! Wim vindt het allemaal wel ok, maar bij de kinderen en mezelf is het toch op karakter om er helemaal door te wandelen. 

En of stinkende kokende modder nog niet genoeg is, we gaan nog verder in de hete omgeving en bezoeken de Krafla lava velden. De Krafla vulkaan is in 1984 de laatste keer uitgebarsten en de lava velden zijn nog steeds warm. Een korte wandeling (met onze modieuze netjes op ons hoofd) door de lava velden geeft ons een mooie indruk. Op vele plaatsen zie je de hete rook nog opstijgen. Heel indrukwekkend allemaal.

Het is nu halverwege de namiddag. Nog te vroeg om naar het verblijf te gaan, dus besluiten we nog een ritje rond het Mývatn meer te rijden. Aan de zuidkant kuieren we nog door Skútustaðagígar, zogenaamde pseudo-vulkanen. We krijgen uiteraard deskundige uitleg van Wim wat dat dan betekent. 

Na deze rondrit doen we nog wat inkopen voor avondeten en ontbijt, en zetten we koers richting ons verblijf: Klambrasel, een appartementje als deel van de woning van een afgelegen boerderij. De boer woont hier ook. 

Ik noem het afgelegen aangezien de dichtstbijzijnde bewoonde wereld 30 km van ons vandaan is.