IJsland 2021

Nog iets meer dan 1 week, en dan vertrekken we. Er kruipt dit jaar wel wat extra spanning in de voorbereiding van onze reis. Gaan we mogen vliegen? Zullen we negatief testen? Is onze vaccinatiekaart en corona certificaat voldoende voor de ijslandse controle? Doorheen al die onzekerheden, proberen we toch de reis zo goed mogelijk voor te bereiden. Kleren controleren, nog degelijke outdoor kleding en schoenen kopen zodat we voorbereid zijn op dagen waar alle weertypes aan bod kunnen komen (regen, wind, zon, ...). De route die we gaan volgen ligt al een tijdje vast. Hieronder een schematisch overzicht hoe onze trip door IJsland zal verlopen. We volgen de route in tegenwijzerzin.   

En we zijn vertrokken... voor een eerder gestresseerde reis.

Aankomst, parkeren, inchecken in Schiphol verliep vlekkeloos.
De vlucht op zich was ook prima in orde, aangenaam en rustig. Thijs had nog heel wat slaap in te halen van scoutskamp, en dat heeft hij dan ook gedaan tijdens de vlucht,

De aankomst in Keflavik verliep heel wat moeizamer. Door alle extra corona controles en de aankomst van vier vluchten tegelijk zorgde voor grote chaos in de aankomsthal, met een wachttijd van meer dan 2 uur en een hoop frustratie tot gevolg. Wanneer we dan eindelijk door de controle waren en de nodige corona-test hebben laten afnemen, konden we onze huurauto (lees: monster-truck) ophalen. Daarna nog snel even langs een supermarkt, en nu in quarantaine op hotel tot we de uitslag van de test kennen.

Onze eerste dag in Reykjavik. Het belooft vandaag goed weer te worden, dus we twijfelen niet en zetten meteen aan richting Fagradalsfjall, de nieuwe vulkaan die in maart van dit jaar is uitgebarsten, Die willen we zeker gezien hebben en hoe beter het weer hoe meer kans op succes.

Na een ritje van 45 minuten parkeren we aan Geldingardalir. Bij het begin van de wandeling krijgen we toch wel wat regen en kunnen we de regenhoezen van de rugzakken een eerste keer testen. Dit duurt echter niet heel lang, en de rest van de dag blijft redelijk droog.

We volgen de wandelweg, eerst tot aan tong van de lava velden onderaan. Daar ontdekken we hoe prachtig en veelzijdig deze lava is. Er zijn plekken waar de lava bijna glad is, er zijn van die prachtige lava-touwen te vinden, en we ontdekken prachtige kleurschakeringen van zwart, blauw, rood. Op aanraden van een vriendelijke IJslandse dame verzamelen we toch enkele kleine lava steentjes als souvenir.

Na onze picknick, klaart het weer nog wat verder op en nemen we de wandelweg naar de top van de Langihryggur. Van hieruit heb je een prachtig zicht op de krater. We kunnen hem goed zien, maar helaas geen spectaculaire uitbarsting op dit moment. Maar dat maakt een bezoek aan deze plek niet minder magisch. We vinden geen woorden om te beschrijven hoe het voelt om een lava veld van deze omvang te aanschouwen. En hierbij goed te beseffen dat deze materie in enkele dagen tijd van heel diep uit Moeder Aarde naar boven is 'opgehoest'.

Vandaag de tweede dag in Reykjanes, het schiereiland ten zuiden van Reykjavik. We vertrekken goed op tijd met twee toeristische bestemmingen op het programma.

De eerste is een bezoek aan Raufarhólshellir Lava Tunnel, de vierde langste lava tunnel van IJsland, volgens Wikipedia. We ontmoeten een bijzonder vriendelijke gids, roepnaam Frodo. We krijgen een duidelijke en humoristische uitleg over het ontstaan van de lava grot, de mineralen en het vulkanisme in IJsland.

Nadien gaat onze rit verder naar Reykjadalur Hot River. De kinderen hebben aanvankelijk niet veel zin om te wandelen. Maar eens Lotte het heerlijke warme water van de “hot river” gevoeld heeft, verandert de stemming in gunstige zin. Wat oorspronkelijk bedoeld was als een kort wandelingetje werd uiteindelijk een stevige tocht van 8,5km door een prachtig landschap met de hete rivier als hoofdrolspeler. We komen ook langs een bronnetje waar je het water letterlijk kokend uit de grond ziet komen. Met het weer vandaag hadden we veel geluk. Tijdens onze uitstap hebben we steeds goed weer gehad. Wat miezer tijdens de wandeling, maar meer ook niet. Op de terugweg in de auto wel een fikse regenbui.

Ook ons avond wandelingetje naar restaurant Kröst verliep wel in de gietende regen. Helemaal doorweekt zoeken we ons een tafeltje in deze hippe plek. Een echte aanrader, een gevarieerd aanbod, niet al te duur en suuuper lekker!

We verlaten vandaag de hoofdstad Reykjavik, maar niet zonder eerst de bekende Hallgrímskirkja te bezoeken. Die ene grote kerk die je op alle foto’s ziet. Binnen is de kerk heel strak, haast klinisch. Zonder versieringen of tierlantijntjes. Wel krijgen we de kans om de orgelist aan het werk te zien. Wat een kunstenaar! Met armen en voeten speelt hij een drie-stemmig stuk op het gigantische orgel dat maar liefst 5.275 pijpen telt. Heel veel respect voor deze muzikant!

Na Reykjavik zetten we koers naar Þingvellir (Thingvellir). Hier werd in het jaar 930 het eerste parlement georganiseerd. Alle stamhoofden van IJsland kwamen samen om de wetten te bespreken. Het is een unieke plaats, niet alleen politiek en cultureel, maar ook vanuit geologisch standpunt. Het ligt op de breuklijn tussen de Noord-Amerikaanse en Euraziatische plaat. We doen een korte wandeling door de kloof van die breuklijn naar de Öxarárfoss waterval.

Genoeg geschiedenis voor vandaag. We rijden verder door naar de volgende stop, de geisers in Strokkur. Echt heel indrukwekkend. We zijn allemaal zwaar onder de indruk en onze vier gsm’s maken het ene filmpje na het andere van de uitbarstingen. Hij spuit bij momenten tot wel 20 meter hoog. Geen idee of dit gaat werken, maar hier is een poging om een filmpje met jullie te delen, via deze link: https://1drv.ms/v/s!AhZLuSpJZ7j0gYUpHLFqn75G15NmkQ

Na de geiser bezoeken we ook nog de Gullfoss waterval, eentje die in alle toeristische brochures wordt bejubeld. Ze is ook wel echt heel mooi.

Na de waterval rijden we nog 1,5 uur naar hotel Hrauneyjar. Het lijkt eerder op een arctische nederzetting in the middle of nowhere. Van hieruit hebben we morgen een goede uitvalsbasis om het hooggebergte Landmannalaugar te verkennen. Morgen wordt een wandeldag.

Alles verloopt deze ochtend volgens plan. Op tijd ontbijten, uitchecken en dan de weg op richting Landmannalaugar. Het eerste stuk gaat nog over asfalt, maar al snel komen we op de F208 grindweg. Met onze 4x4 gaat het best gemakkelijk. Er zijn een aantal pittige bochtjes en hellingen, allemaal heel plezant om te doen met onze monster-truck. Het uitzicht tijdens deze tocht is adembenemend en ook wel bevreemdend. We rijden door een gigantische lava woestijn. Alles wat je ziet zijn zwarte rotsen en uitgestrekte vlaktes, geen enkel teken van leven behalve misschien een klein beetje mos hier en daar.

Vlak voor de Landmannalaugar hut moeten we met de 4x4 een rivier kruisen. Een heel spannende ervaring voor een beginnende 4x4-chauffeur. Thijs heeft een filmpje gemaakt vanuit het achterraam van de wagen. https://1drv.ms/v/s!AhZLuSpJZ7j0gYVaV_G4Dz8BMhbR8g

Oké, na de spannende rit tijd voor de wandeling. Wanneer we vertrekken regent het behoorlijk. Het is te zeggen, een flinke miezer is een correcte benaming. We starten met regenjassen en de regenhoezen rond de rugzakken voor een tocht van 8km door de highlands.

We ontdekken al snel waarom deze highlands in alle reisboekjes staan. We zien een prachtig kleurenspel in de flanken van de bergen. Het gaat van okergeel, bruin, rood, grijs, zwart, blauw tot groen. Werkelijk prachtig!

De wandeling klimt naar de top van de Brennisteinsalda. Een pittige, steile klim. Maar we worden beloond want zelfs de zon komt even tevoorschijn en de zichten worden nog mooier. Ik doe een poging om een paar foto’s te delen, maar de echte zichten kan je nooit zo mooi op foto vastleggen.

Na de wandeling keren we met onze auto terug via dezelfde rivier crossing en via dezelfde grindweg.

Onderweg willen we nog stoppen bij een goed verborgen maar wel heel mooie Instagram-bekende kloof, Sigöldugljufur. Helaas regent het echt wel goed door. Maar dat houdt ons niet tegen. We doen onze regenjassen en regenbroeken aan en wandelen de kleine kilometer van de auto tot aan de kloof. En of het de moeite was! Na een lange dag, genieten we uiteindelijk van een warme maaltijd en een goed bed in Hotel Lækur in Hella.

Het is 9u en iedereen is klaar. We geraken meer en meer in het juiste ritme. Minimale bagage mee op de kamer voor 1 nacht, niet veel inpakwerk na het ontbijt. Dit zorgt ervoor dat we vandaag vroeg aan onze dag kunnen beginnen. En dat is nodig, want er staat veel op het programma.

We starten met een bezoek aan Seljalandsfoss. Een prachtige waterval waar je ook achter het water kan wandelen.

Daarna rijden we door naar… wat denk je… de volgende waterval, Skógafoss. Een waterval die je in alle boekjes ziet. Dat merk je ook aan het aantal bezoekers hier. Het is behoorlijk druk hier. Toch doen we een poging voor de eerste gezinsfoto van de reis.

Nog voor de middag nemen we ook stop nummer 3, aan de Dyrhólaey klif. Hier zou je veel kans hebben om papegaaiduikers te spotten. En ja hoor… met heel veel zitten ze samen op een rots aan de vuurtoren. Het knuffel-gehalte van deze beestje is betoverend. O zo schattig. We (en vooral Wim) nemen uitgebreid de tijd om foto’s te maken van deze guitige snoetjes.

Het is ondertussen al over 14u, hoogtijd voor een middagpauze. Dat doen we aan Reynisfjara Black Sand Beach. Een zwart strand, witte golven, en een basalt rots om te poseren voor de foto. Mooi plekje!

We kijken even op onze klok en constateren dat we mooi op schema zitten voor het bezoek aan onze laatste halte, de Fjaðrárgljúfur. Een minder bekende kloof. Het is er dus opmerkelijk rustiger dan bij de andere stopplaatsen van vandaag. Maar daarom niet minder mooi.

Na de kloof rest ons nog een autorit van anderhalf uur door gigantisch uitgestrekte lava velden. Wim doet het gidswerk in de auto en vertelt ons hoe en wanneer deze vlakten zijn ontstaan. Met dank aan wikipedia en het 4G netwerk hier in IJsland. Die eindeloze vlakte geeft ons een aparte maar unieke beleving. Het lijkt wel het einde van de wereld. Met slechts één weg die lijkt door te gaan tot in het oneindige.

Overnachten doen we vanavond in Adventure Hotel Hof. De perfecte uitvalsbasis om morgen een dag te plannen in het tekenen van de IJslandse gletsjers.

Opnieuw een vlotte ochtend, om 9u bolt de auto richting onze eerste activiteit van de dag. Het weer is opperbest. Mooie blauwe lucht en een stralende zon. Ideaal weer om te starten met een flinke wandeling aan de Skaftafelljökull. We bevinden ons hier in het Vatnajökull nationaal park. De Vatnajökull is de grootste gletsjer van Europa.

De wandeling gaat eerst naar de voet van de Skaftafelljökull gletsjertong. Nadien wandelen we door naar de Svartifoss waterval over zwarte basalt rotsen. Heel mooi allemaal. Thijs doet een poging om met z’n gsm een foto te trekken door het oog van onze verrekijker. Het resultaat zie je onderaan tussen de foto’s.

Terug aan de auto staat onze teller op 8,5km wandeltocht op exact 2u tijd. Niet slecht, toch?

We eten een broodje in het Skaftafell visitor center en rijden nadien door naar gletsjer nummer 2, de Svínafellsjökull. Via een grindweg kunnen we met de auto tot dichtbij de gletsjer komen. Nog een korte wandeling en we geraken tot aan het ijs van de gletsjer. Knap (en ook wel zorgwekkend) om te zien hoe het ijs hier smelt en druppelsgewijs in het meertje terecht komt.

Nu we de gletsjertongen gezien hebben, rijden we een eindje door, via de hoofdweg langs het Vatnajökull gebied. Achter iedere bocht zien we wel een nieuwe gletsjertong verschijnen. Prachtige route!

Na 45km komen we aan de gletsjermeren. Eerst bezoeken we het Fjallsárlón meer. Een korte rondwandeling en een fotoshoot tussen de ijsrotsen, en een mooi vergezicht op de gletsjer. Leuk plekje om even te stoppen.

De voorlaatste stop is aan de Diamond Beach. Een plekje dat je ook weer in alle boekjes en op Instagram veelvuldig tegen komt. Het is een zwart strand waar het vol ligt met aangespoelde brokken ijs uit het Jökulsárlon gletsjermeer. Zwaar onder de indruk van de blinkende heldere ijsblokken gaan gsm’s en fototoestellen weer vollenbak in actie.

Na een zeer uitgebreide fotoshoot steken we de brug over naar de andere kant van het strand, namelijk de doorgang van het Jökulsárlon meer naar de zee. Hier zien we opnieuw een prachtig schouwspel van ijsblokken in het meer. En we ontdekken ook snel de aanwezigheid van enkele zeehonden. De beestjes laten zich rustig fotograferen.

Amper een kwartiertje rijden van het meer, vinden we Hali Country Hotel, onze verblijfplaats voor vannacht.

We worden vandaag wakker in een dikke mist. Zelfs het kleine berkenbosje en de naburige huisjes zijn haast niet te zien. We beginnen het stilaan wel te kennen, het onvoorspelbare IJslandse weer. Een weerbericht volgen heeft hier geen enkele zin. We maken ons klaar voor een lange autorit richting Egilsstaðir met hier en daar een tussenstop. 

Maar onderweg veranderen de plannen. Na een kwartiertje rijden zijn we door de mist en vinden we prachtig zonnig weer aan de Hoffell gletsjer. Ideaal om hier een wandeling te maken. We rijden met onze auto een grindweg op tot aan het gletsjermeer en van daaruit wandelen we hoog langs een rotsflank tot op de hoogte van het gletsjerijs. Prachtige zichten op de Hoffelljökull. We genieten er van de rust en de stilte. Behalve een schaapje hoor je er werkelijk niets. De wandeling duurt tot 14u, beetje langer dan we hadden ingeschat.

Na een snelle lunch in Höfn spenderen we de rest van de dag om de autorit van 200km naar Egilsstaðir te doen. Onze geplande route door de fjorden blijkt een tegenvaller. Het is er ongetwijfeld prachtig maar we rijden van de ene mistbank in de andere. Je ziet bij momenten echt niet veel. Enkel de branding van de zee is te zien wanneer we er vlak naast rijden. Het is al behoorlijk laat en we nemen dan ook de kortste route naar Egilsstaðir, die gaat via een “mountain road” door het binnenland. Een steile, kronkelende grindweg door de bergen. Hier hebben we geen last meer van de mist en krijgen we toch nog enkele mooie watervallen en uitzichten.

Netjes voor sluitingstijd van de supermarkt komen we aan in Egilsstaðir. We installeren ons na de boodschappen in onze prachtige cottage met zicht op de rivier.

Wanneer we wakker worden hangt alles weer onder een dikke mist, maar al snel trekt alles weg en mogen we vandaag ook weer genieten van een prachtige zonnige dag.

Slechts één activiteit op het programma. Eentje waarbij we absoluut mooi zonnig weer willen. De Stuðlagil kloof. 

Het is een uurtje rijden vanuit ons huisje. We zetten de auto op de eerste parking die we tegen komen. Van hieruit is het nog ongeveer 5 km wandelen tot aan de kloof. Een gemakkelijke grindweg leidt ons naar de Stuðlagil canyon. Tijdens de wandeling speelt Wim reisgids en vertelt hij ons over het ontstaan van de kloof, de bouw van de stuwdam verderop de rivier en bediscussiëren we de milieu-impact van deze menselijke activiteiten tov de ongerepte natuur. 

Onderweg komen we eerst de Stuðlafoss waterval nog tegen. Een korte halte hier voor een fotoshoot. 

Na 5 km ontdekken we de pracht van de Stuðlagil kloof. Het staat beschreven als één van IJslands “hidden gems”, maar we hadden op Instagram al foto’s gezien. Deze is ene die je moet gezien hebben in IJsland.

We klauteren langs de rotsen tot onderaan in de kloof. Daar nemen we uitgebreid tijd voor een fotoshoot. We hebben alle tijd vandaag, dus we kijken niet op een fotootje meer of minder.

Vanochtend worden we wakker onder een grijs wolkendek. De weer app beloofd wel opklaringen in de namiddag maar daar zijn we lang niet zo zeker van. En Lotte voelt zich niet zo goed vandaag. Twee factoren die onze dagplanning zullen beïnvloeden. Na lang twijfelen trekken we naar Borgarfjörður om papegaaiduikers te spotten. Hiervoor heb je geen zon nodig en hoef je geen lange wandeling te doen. 

Onderweg naar Borgarfjörður komen we een gek groen hokje tegen. Dankzij de blog van Kato wist ik dat dit de moeite was om eventjes te stoppen (dank je wel Kato, voor alle nuttige informatie!). Het blijkt een volautomatische snoep en drank automaat te zijn. Hij wordt aangestuurd door een zonnepaneel, en er is zelfs een wasbakje met stromend water. Zomaar… in the middle of nowhere? Wat ons ook opvalt is dat het pleintje er rond zeer netjes is aangelegd en onderhouden. We vragen ons af wie deze taak op zich neemt. 

Na een autorit van een goeie 70 km, komen we aan bij de “Puffin colony”, maar helaas geven veel puffins niet thuis. Blijkt dat ze rond de middag vooral op het water zitten. En we gaan ook richting midden augustus, wanneer de jongen dan groot genoeg zijn trekken de puffins naar open zee.

Gelukkig hebben we al heel veel puffins gezien aan de Dyrhólaey klif enkele dagen geleden. Toch had Wim nog geen foto kunnen maken van een puffin met visjes in z’n bek, en jawel… dat is vandaag dus wel gelukt! We hebben er dus wel degelijk gezien en gefotografeerd maar je had er wat geduld voor nodig. 

Na het bezoek aan de puffins voelt Lotte zich nog steeds niet echt geweldig en we besluiten dan ook om vandaag geen wandeling te doen, maar wel een autotocht door de prachtige bergen van Austurland (oostelijke kant van IJsland). Deze bergen zijn het “hikers paradijs” als je hun website mag geloven. Er zijn tal van wandelroutes, allemaal met goede wegwijzers. Wij doen dus een bergpad met onze auto, enkel voor 4x4 en na een tijdje besef ik ook waarom. Grind worden stenen en we hebben de 4wd kracht wel nodig om op deze stenen pad de steile hellingen te nemen. Heel plezant voor de chauffeur 😊.

Op relatief korte tijd (45 min heen en dezelfde weg terug) rijden we 20 km door het berglandschap. We ontdekken een zeer kleurrijke bergketen. Deze autotocht is toch wel de moeite. We vinden ook de Hvítserkur, een heel speciale berg van licht gesteente (ryoliet) met aders van zwarte basalt. Deze vind je niet in de standaard reisboekjes, maar onze privé-geoloog wist het allemaal te vertellen. 

Thuisgekomen eten we de typische IJslandse lamssoep (goed gevulde soep met veel vlees en groentjes). Nadien demonstreert Thijs nog even dat hij geen problemen heeft om in de ijskoude rivier te duiken. Na de koude duik kan hij lekker opwarmen in de hot tub aan het huisje. 

We worden vandaag weer wakker onder een staalblauwe hemel en Lotte voelt zich al weer wat beter. Belooft weer een mooie dag te worden. 

Na het ontbijt nog even picknick kopen bij de bakker en dan hop… naar de Hengifoss. Een prachtige waterval met rode horizontale lijnen in het gesteente. Een mooie wandeling van een dikke 2 km bergop. Boven aan de waterval doen we een picknick (with a view). Na de afdaling terug op de parking ontdekken we een gezellige paarse food truck en kopen we een schapen-melk-ijsje. 

Volgende stop is de Hafrahvammagljúfur (kloof). Hiervoor moeten we een heel eind rijden. Een prachtige weg door een gigantische vlakte met zicht op de Vatnajökull (weet je nog… die grootste gletsjer van Europa). 

We moeten nog een stuwdam over, maar daar worden we tegengehouden. Je mag enkel over de dam als de vriendelijke medewerker zegt dat het mag. We moeten ongeveer een half uur wachten. Wat er juist aan de hand is is een groot mysterie. We vragen het aan de medewerker maar het enige wat hij wil zeggen is “construction works”. En hij laat duidelijk verstaan dat we niet meer moeten vragen. Bij het doorrijden wordt ons ook nog eens duidelijk gemaakt dat we niet mogen stoppen en absoluut geen foto’s nemen. Heel mysterieus.

Niet veel voorbij de dam komt de volgende uitdaging. Om naar de kloof te rijden moet je een bergpad doen van een niveau off-road zoals we nog niet hebben gehad. De putten en rotsen zijn behoorlijk groot en onze trouwe vier-wieler hobbelt veilig en zelfzeker over de weg. Quote van Lotte: “ik voel me precies een opblaaspop in een test wagen die ze door elkaar rammelen”. Thijs vond het allemaal heel plezant. Er werd behoorlijk wat gegibberd op de achterbank.

De kloof die we bezoeken is zeker mooi, maar staat niet helemaal in verhouding tot de moeite die we moesten doen om hier te geraken.

Heel de rit nam dusdanig veel tijd in beslag dat we heel laat in Egilsstaðir terug waren. Nog net op tijd om een tafeltje te vinden in een restaurantje voor een burger. Het gaat tegen 22u tegen dat we terug in het huisje zijn. 

Nu snel valiezen inpakken, opruimen en plannen voor de komende dagen., want morgen doen we de transfer naar het Mývatn gebied. Nog een drukke avond dus.

We nemen vandaag afscheid van de prachtige Stóravík cottage en zetten koers naar het noorden.

Vandaag geen grindwegen of off-road toestanden, wel een goeie hoofdweg en in full speed richting Mývatn. De weg slingert over de zoveelste gigantische lava vlakte, maar dat verveelt niet. Iedere vlakte is anders en bij iedere vlakte zijn we onder de indruk van de immense omvang. 

180 km later komen we aan in Mývatn. Wanneer we uitstappen op de parking van de supermarkt ontdekken we de gevreesde kleine vliegjes. Ze worden “midges” genoemd, ze doen helemaal niks maar zijn enorm irritant. Mý is het ijslandse woord voor midge en Vatn is het IJslands voor meer. Dus helemaal onlogisch is het allemaal niet. Soit… moet wel gezegd, die kleine monstertjes zijn enorm irritant. Ze kruipen liefst in je ogen, neus, mond of oren en ze zijn met heel veel. Thijs wordt er helemaal knettergek van. Gelukkig hadden we van die netjes bij om over je hoofd te trekken (lagen nog in de kast van onze eerste reis naar Lapland/Noorwegen). Het ziet er super belachelijk uit, maar we zijn hier in de streek niet de enigen die ze gebruiken. 

Onze eerste activiteit na de autorit is een bezoekje aan Hverir, een geothermale plek met kokende modderpoelen en fumaroles. Wel knap om te zien, maar stinken! Wim vindt het allemaal wel ok, maar bij de kinderen en mezelf is het toch op karakter om er helemaal door te wandelen. 

En of stinkende kokende modder nog niet genoeg is, we gaan nog verder in de hete omgeving en bezoeken de Krafla lava velden. De Krafla vulkaan is in 1984 de laatste keer uitgebarsten en de lava velden zijn nog steeds warm. Een korte wandeling (met onze modieuze netjes op ons hoofd) door de lava velden geeft ons een mooie indruk. Op vele plaatsen zie je de hete rook nog opstijgen. Heel indrukwekkend allemaal.

Het is nu halverwege de namiddag. Nog te vroeg om naar het verblijf te gaan, dus besluiten we nog een ritje rond het Mývatn meer te rijden. Aan de zuidkant kuieren we nog door Skútustaðagígar, zogenaamde pseudo-vulkanen. We krijgen uiteraard deskundige uitleg van Wim wat dat dan betekent. 

Na deze rondrit doen we nog wat inkopen voor avondeten en ontbijt, en zetten we koers richting ons verblijf: Klambrasel, een appartementje als deel van de woning van een afgelegen boerderij. De boer woont hier ook. 

Ik noem het afgelegen aangezien de dichtstbijzijnde bewoonde wereld 30 km van ons vandaan is.

… dat waren de instructies die de kinderen kregen. Dit nemen we allemaal mee vandaag, we hebben voor vandaag een verrassing voor jullie.

In de voormiddag bezoeken we eerst Dimmuborgir. Dat was geen deel van de verrassing, maar nog een must-see op ons lijstje. Het is een lava veld met zeer opmerkelijke rotsformaties en grotten. Een zeer gemakkelijke wandelpad leidt ons door het lava veld, we zijn verwonderd hoe deze grillige vormen in de lava zijn kunnen ontstaan.

We picknicken stipt om 12u, in de auto want buiten is het niet de doen omwille van die irritante midges. Om 13u begint dan eindelijk de verrassing. We worden opgewacht door een gids met een 4x4 busje. Hij brengt ons naar de Lofthellir Ice Cave die we samen met de gids zullen bezoeken. Het wordt een ware speleologie tocht. Maar voor we daar geraken moeten we een goeie 10 km door een lava veld met het 4x4 busje. We hobbelen, bobbelen en worden flink door elkaar geschud. Dit rit neemt bijna een uur in beslag. 

Wanneer het busje niet meer verder kan, moeten we nog 20 minuten wandelen door het lava veld om tot aan de ingang van de grot te komen.

Ter plaatse staat er een trailer, waar we onze wandelschoenen ruilen voor laarzen met spikes, we trekken onze regenpakken aan en zetten helmen op. 

We klimmen, klauteren en glijden door de ijsgrot als echte speleologen. In de grot vertelt de gids natuurlijk over het ontstaan en de eigenheden van deze grot. De kinderen hebben heel veel plezier bij het klauteren, en gaan ook zelf vlotjes in het Engels in gesprek met de gids. Ik moet toegeven, ook ik amuseer me bij het kreffelen door de grot, het is echt geweldig om te beleven. 

Na het bezoek keren we heel de weg weer terug, wandelen en de rit met de 4x4. Onze gids hebben we helemaal voor ons alleen. Hij is afkomstig van deze streek en kan ons heel veel vertellen over IJsland. We stellen veel vragen over dingen die ons tijdens de reis al zijn opgevallen maar waarvoor we geen verklaring hadden. Hij vertelt met veel plezier over het leven hier in IJsland. Zeer leerrijk allemaal.

We zijn pas rond half zeven terug aan de auto. Onze ice cave uitstap heeft 5,5 uur geduurd!

We eten snel een warme maaltijd in het dichtstbijzijnde restaurant want we hebben voor vanavond nog tickets voor Mývatn Nature Baths, een groot buitenbad met water van 36 tot 42 graden. Het water is geothermisch verwarmd en is helemaal troebel van de mineralen. Het zou zeer gezond zijn voor de huid. We zullen zien wat effect het heeft op ons velletje. Van deze zwempartij zijn geen foto’s. We hebben onze gsm niet meegenomen in het water. 

Rond half tien keren we terug naar ons verblijf, het wordt al donker als we aankomen. Weer een spectaculaire dag om van te dromen vannacht. 

Na de wel zeer gevulde dag van gisteren gaat het vandaag iets rustiger. 

We rijden eerst een heel eind langs een grindweg naar twee watervallen, Dettifoss en Selfoss. De Dettifoss staat bekend als één van de meest krachtige watervallen van Europa. Om de twee watervallen te bekijken doen we een wandelingetje van 4 km. 

Het is vandaag zonnig weer, we mogen dus genieten van enkele mooie regenbogen die verschijnen bij de waterval.

Na de watervallen rijden we verder door naar het noorden, op weg naar de Ásbyrgi kloof. Deze kloof heeft de vorm van een hoefijzer en werd in de ijstijd gevormd door de vloed van een gletsjer-rivier. We wandelen eerst een stukje in het dal van de kloof, nemen dan wat ladder- en klauterwerk naar boven en vervolgen de wandeling verder boven aan de kloof. Bij het einde van de kloof keren we terug. Aan de auto staat onze wandel-gps op 8,5 km. De wandeling was een aangename afwisseling met onze vorige wandelingen. Hier stappen we eens niet tussen de rotsen maar wel tussen weelderig groen met kleine (blauwe) bessenstruikjes, berken en wilgen boompjes. We hebben gisteren van de gids geleerd dat de zwarte en blauwe bessen perfect te eten zijn. Thijs en Lotte smullen onderweg van deze blauwe lekkernijen. 

Om terug naar ons verblijf te keren, vervolgen we de weg langs de noordkust. We passeren Húsavík, één van de meest pittoreske dorpjes die we tot nu toe gezien hebben. Met een gezellig haventje en een oud houten kerkje.

Tegen 19u zijn we thuis, samen koken en dan weer alles inpakken. Morgen verlaten we ons appartement in het noorden en trekken we weer richting binnenland.

Vandaag staan er heel wat kilometers op de planning. We maken de transfer van het noord-oosten naar de highlands in het binnenland. Een autorit van 330 km.

We vertrekken langs het noorden. Zo passeren we eerst nog de Godafoss. De zoveelste waterval, maar ook wel weer heel mooi. Ook behoorlijk druk want deze ligt vlak naast de hoofdweg. Heel gemakkelijk en populair om te bezoeken. 

Na een wandelingetje tot aan de waterval en terug rijden we verder naar Akureyri. De grootste stad van het noorden van IJsland. Het blijkt een vrij moderne stad en er heerst een drukte van jewelste. Toch als je het vergelijkt met het weinige volk dat we tot nu toe zijn tegengekomen. 

We kuieren wat rond, eten op een (uiterst zonnig) terras een warme lunch en vertrekken dan richting binnenland.

Wanneer we de hoofdweg verlaten komen we een wegwijzer tegen. Je ziet ze hier wel vaker, maar vandaag wil ik de foto toch met jullie delen. Je moet het bord al behoorlijk grondig bestuderen vooraleer je alles hebt gesnapt. Wij moeten richting Kjalvegur volgen. 

We beginnen aan de grindweg naar de bergen. Deze grindweg is maar liefst 106 km! In het begin gemakkelijk, comfortabel en goed te rijden. Makkie…

Na 70 km stoppen we eventjes bij Hveravellir, een geothermisch veld met warm water bronnen. Leuk om door te wandelen, en ze stinken minder hard dan diegene van vorige week aan Mývatn. Wie in deze streek komt, zeker de moeite om eventjes te stoppen. 

De laatste 40 km van de rit zijn een uitdaging. De grindweg wordt moeilijker, en als chauffeur vereist het toch de nodige concentratie om de grootste stenen en putten op de juiste manier aan te rijden. Helemaal op het einde krijgen we nog een kleine rivier-kruising cadeau ook. Het is maar een klein riviertje maar wel plezant om te doen met de auto.

We komen aan in Kerlingarfjoll Mountain Resort, een mooie uitvalsbasis om morgen een wandeltocht in de bergen te maken. Mountain Resort klinkt chique, maar we verblijven in een hotel specifiek gericht op wandelaars in de bergen. Eerder een veredelde berghut, zeg maar. Op de foto zie je de rode driehoekige huisjes. Daar slapen Thijs en Lotte. Wij slapen in het hoofdgebouw. 

Onder dit motto eindigen we onze rondrit door IJsland in Kerlingarfjöll. De geothermische activiteit hier in de streek zorgt voor een bijzonder kleurenspel in de bergen. 

We worden helaas wakker in een dichte mist. Niet meteen het gedroomde weer waarin je een bergwandeling wil gaan maken. En al zeker niet als je gaat voor vergezichten. Toch laten we ons niet ontmoedigen en blijven we koppig bij ons plan. We nemen na het ontbijt onze 4x4 en hobbelen het stenen pad op richting Hveradalir, de parking waar de wandeling vertrekt. Windstopper en mutsen komen goed van pas. Er staat een koude wind en dikke mist. Maar al snel klaar de mist een beetje op. De zon probeert wat door de wolken te breken. Dat lukt niet helemaal, maar op de momenten dat ze schijnt is het zicht prachtig. 

Het is een speciale ervaring, hier wandelen. Je beleeft als het ware de activiteit van de bergen. Ik kan het niet goed omschrijven maar er zijn zoveel riviertjes en warm water bronnen en stoomgaten dat het wel lijkt of deze bergen om je heen tot leven komen. 

Komt er nog eens bij dat er de Mænisjökull gletsjer ligt boven het geothermische gebied. Een warme (soms kokende) berg met een ijskap er over? Heel speciaal.

Wim en ik vatten deze wandeling samen in twee woorden: buitenaards en surrealistisch. 

Halverwege de namiddag keren we terug naar het mountain resort, we houden een korte siësta en daarna doen we nog een kleine wandeling naar een hot spring op een kilometertje hier vandaan. De kinderen en ikzelf trekken onze zwemkleren aan en nemen samen met enkele andere wandelaars plaats in het natuurlijke warm water bad.

Vandaag zou een rustige dag worden. We hebben nog een flinke rit te rijden van het mountain resort naar Keflavik. Daar hebben we een hotelkamer zodat we morgen vroeg naar de luchthaven kunnen.

We hebben niet echt veel gepland vandaag. Alles wat we wilden zien hebben we gedaan. We zetten koers richting Selfoss en bezoeken onderweg de Kerið krater. Een korte stop maar wel een juweeltje om eventjes te bekijken. 

In de auto zijn de kinderen meestal met hun gsm bezig. Dat levert vandaag wel het idee van de dag. Lotte ziet op social media dat de Fagradalsfjall terug actief is. De beslissing is snel genomen. Dat wordt de wandeling voor de namiddag. 

Wanneer we er parkeren is er heel veel mist. We twijfelen of het de moeite gaat zijn, maar wat hebben we te verliezen… De wandelaars die we onderweg tegenkomen bevestigen dat we vooral moeten volhouden, dat het werkelijk de moeite is. 

De wandelroute (A) die we volgen is slecht, of beter gezegd niet, aangegeven. We moeten volledig op onze wandel-gps vertrouwen. We zitten op een flank met losse stenen, veel vulkaan-as, geen wandelpad, heel veel mist en we horen ergens vlakbij het gedonder van de vulkaan. Dat is voor ons doen toch wel behoorlijk avontuurlijk. Ik vertrouw het niet helemaal, de kinderen vinden het geweldig spannend. Het lijkt of de lava elk moment rond je oren kan vliegen. 

En dan ineens … zien we vaag door de mist de actieve vulkaan z’n lava spuwen. Niet te beschrijven wat voor een gevoel dat geeft!

We vinden een mooi plekje op de flank van waar we de vulkaan echt goed kunnen zien. De rode hete lava stroomt slechts 200m voor ons uit. 

Er worden ontelbaar veel foto’s gemaakt. Het is werkelijk een unieke ervaring. Iets dat we altijd zullen koesteren en waarschijnlijk nooit meer zullen meemaken. Een apotheose om van te dromen!

Met heel veel moeite (we willen eigenlijk echt niet weg hier) keren we pas na 6 uur terug naar beneden. Omdat de wandeling in de mist een uitdaging is, vormen we een wandelgroep met een Italiaans koppel en twee Parijse dames. Een gezellige bende en er wordt goed gebabbeld onderweg. Ook de kinderen genieten van een goed gesprek in het Engels met de Italianen. 

Laat, moe, maar voldaan eten we nog een warme maaltijd in restaurant Rain in Reykjanesbær. Nu nog naar het hotel, valiezen organiseren voor de vlucht, huurauto inleveren, douchke pakken en dan snel gaan slapen. De wekker staat om 4u morgenvroeg.