13 aug: Stelvio! We did it 🚵♂️
De beklimming van de Ofenpass gisteren ging echt goed, dus we zijn klaar voor het echte werk. Vandaag doen we de Stelvio.
Lotte is als eerste in de keuken en maakt voor iedereen lekkere pannenkoeken met spek en kaas als ontbijt. Behoorlijk stevig maar uiterst noodzakelijk voor de inspanningen van vandaag. Om 9u staan we klaar om te vertrekken. Een absoluut record deze reis.
De eerste kilometers naar Santa Maria zijn een goede opwarming. Daar draaien we de Umbrail-pas op. Vanaf hier begint het echte klimwerk. De Umbrail-pas gaat over 13,5km tot aan de Zwitsers-Italiaanse grens. Het gemiddelde klimpercentage is 8,6%. We zitten dan op een hoogte van 2501m, en wonderwel gaat het met ons alle vier prima. Ieder rijdt z’n eigen tempo. Er passeert heel wat duur en snel verkeer op deze pas. Regelmatig worden we voorbij gezoefd door dure BMWs, Porsches en andere sportauto’s en brommers. Het is soms wel verschieten, maar niet echt gevaarlijk.
Na de Umbrail-pas draaien we links de Stelvio op. We moeten dan nog een goeie 200m klimmen tot aan de top. Een pittig stuk met een behoorlijk stijgingspercentage, maar iedereen geraakt ook hier (beetje op karakter) zonder problemen boven. Thijs beëindigt zijn klim in ware Sagan-stijl met een wheelie naar de top. Apetrots op ons gezinnetje! Wat een ongelofelijk gevoel als je hier aankomt.
Boven aan de Stelvio vind je een heleboel souvenirwinkels waar ze ook Stelvio-wielershirts verkopen. Als beloning trakteren we onszelf op een shirtje. De vriendelijke winkeldame is onder de indruk van ons gezinnetje en geeft ons alle vier nog een prachtige Stelvio-drinkenbus cadeau. Een prachtig gebaar maar wel een uitdaging om alles nog in onze rugzak te krijgen. Na het shoppen doen we ons nog tegoed aan een heerlijke braadworst want het ruikt hier ongelofelijk goed.
Na de lunch trekken we onze fluo-vesten aan en beginnen we aan de afdaling. Door de fluo zijn we echt goed zichtbaar, een beetje extra gevoel van veiligheid. We hadden bij de verkenning gezien dat de afdaling behoorlijk druk verkeer kan geven, maar op het moment dat wij hem rijden valt dat reuze mee. Ook de kinderen rijden de afdaling tot in Prato op een bijzonder gedisciplineerde en veilige manier.
Na deze afdaling rest ons nog een flinke tocht terug naar Mustaïr. We zitten nu in Prato op 900m hoogte en moeten nog 20km rijden en opnieuw 300m klimmen. Lijkt niet zoveel, maar na de inspanning van vandaag toch behoorlijk lastig. In de vallei is het dan ook nog eens een pak warmer. Op het allerlaatste beetje karakter slagen we ook in deze slotklim en bereiken we na 65km moe maar uitermate voldaan terug ons huisje.
