17 aug: Lai da Rims
Ook voor vandaag was de weersvoorspelling weer behoorlijk goed. Prima wandelweer, dus trekken we onze wandelkleren aan en maken de stappersrugzakken klaar.
Er staat nog 1 wandeling op ons verlanglijstje die we echt heel graag willen doen. Ook Nicole (MTB-gids van Thijs gisteren) heeft deze wandeling duidelijk aangeprezen. Het wordt een tripje naar Lai da Rims, een prachtig bergmeer in het waterbekken van de Adige. Eigenlijk ligt het aan de flank ten noordwesten van de Umbrail-top (je weet wel... de Umbrail-pas hebben we met de fiets gedaan onderweg naar de Stelvio).
Om aan de wandeling te starten nemen we de auto tot aan een busparking. Daar stappen we over op een lijnbus die ons een drietal kilometer hoger op brengt. Bijzonder indrukwekkend hoe de chauffeur met een uit-de-kluiten-gewassen lijnbus over een smalle grindweg de berg op geraakt. Vanaf de halte van de bus gaat de wandeling verder naar het meertje. We starten op 1800m hoogte en zullen klimmen tot aan het meer op 2400m hoogte. Om precies te zijn telt de wandeling 637 hoogtemeters. Maar om die hoogtemeters te doen, zullen we slechts 4,5km wandelen naar het meertje. Het gemiddelde stijgingspercentage zou dan iets van een 14% zijn, en ik kan u wel verzekeren... het was bij momenten verdorie echt heel steil.
Voor Lotte was dit allemaal geen probleem. Die stapt in een record tempo naar boven. Van alle wandelaars die op de bus zaten, komt Lotte vrolijk als eerste boven aan het meertje. Voor Lotte echt aan het meertje komt, passeert ze een soort van grasvlakte. Daar zit het vol met marmotten. En die lijken helemaal geen schrik te hebben van mensen, ze gaan redelijk ongestoord hun gangetje. Lotte heeft er een leuk filmpje van gemaakt.
Het meertje zelf is prachtig gelegen in een bergkom. Het weer is goed maar ook wel bewolkt. Wanneer de zon door de wolken komt, kleurt het meer azuurblauw. En dat is echt wel heel mooi.
Hoewel er een behoorlijke koude wind is - vandaar de regenjassen - nemen we toch ruim de tijd om er te genieten van het uitzicht en om te lunchen. Na de lunch krijgen we nog bezoek van twee paarden. Die komen in de eerste plaats rustig grazen en van het water drinken. Maar ze lijken ook wel te weten dat toeristen vaak iets lekkers in hun rugzak hebben zitten. Ze komen echt wel heel dicht bij om alle toeristen te inspecteren. We maken nog snel een familiefoto, maar steeds met een waakzaam oog op de paarden gericht. We vertrouwen ze toch niet helemaal.
Over dieren gesproken, ook vandaag zien we behoorlijk wat dieren. Marmotten en paarden had ik al vernoemd. Maar tijdens de klim krijgen we ook weer de kans om twee baardgieren (= lammergieren) bezig te zien. We proberen van alle dieren foto's te nemen, maar dat is niet altijd even gemakkelijk. Zeker de gieren zitten vrij ver weg of vliegen behoorlijk hoog.
De afdaling verloopt vlot en zonder noemenswaardige gebeurtenissen. Hier gaat Thijs dan weer in vliegende vaart naar beneden en komt geruime tijd voor ons aan de bushalte. We wachten samen met de andere wandelaars tot de bus ons komt ophalen.
